NMFKS nükleer madde ile ilgili suçların önlenmesi, tespiti ve cezalandırılması ile ilgili önlemleri alır. Bu sözleşme nükleer maddelerin fiziksel korunması konusunda uluslararası bağlayıcılığı olan tek yasal sözleşmedir. Sözleşme Ekim 1979’da kabul edilmiş, 8 Şubat 1987’de yürürlüğe girmiştir. 2005 yılı Temmuz ayında, NMFKS hükümlerinde değişiklik yapmak ve sözleşmeyi güçlendirmek için bir konferans düzenlenmiştir. Yeni hükümler nükleer tesislerin korunması, nükleer maddelerin barışçıl kullanımı, depolanması ve taşınması hususlarını, taraf devletler için kanunen bağlayıcı hale getirmiştir. Yeni değişiklikler, aynı zamanda çalıntı veya kaçak nükleer malzemelerin geri kazanımı ve nükleer sabotaj sonuçlarını hafifletmek için devletler arasında genişletilmiş işbirliği kurulmasını sağlamıştır.
26 Ekim 1979’da kabul edilmiştir.
Türkiye 23 Ağustos 1983’te imzalamıştır.
TBMM sözleşmeyi 7 Ağustos 1986’da kabul etmiştir.
Sözleşme 17 Haziran 1994’te Viyana’da kabul edilmiştir. Sözleşme yasal olarak, katılımcı devletlerin UAEK temel güvenlik belgesinin Nükleer Tesislerin Güvenliği kurallarına uygun şekilde karada bulunan nükleer güç santrallerinin güvenlik standartlarının yüksek seviyede tutulmasını zorunlu kılar. Sözleşmenin yükümlülükleri coğrafi konum, tasarım, yapım, işletme, uygun mali ve insan kaynaklarının durumu, güvenlik değerlendirme ve doğrulama, kalite güvencesi ve acil durum hazırlıklarını kapsamaktadır.
17 Haziran 1984’te kabul edilmiştir.
Türkiye sözleşmeyi 24 Eylül 1994’te imzalamıştır.
TBMM 14 Eylül 1995’te kabul etmiştir.
Sözleşme kullanılmış yakıt ve radyoaktif atık yönetimini küresel ölçekte ele alan ilk yasal belgedir. Ortak sözleşme ile kullanılmış yakıt ve radyoaktif atık yönetiminde güvenliğin yüksek seviyede sağlanması ve sürdürülmesi amaçlanmıştır. Sözleşme sivil uygulamalarda kullanılmış yakıt ve radyoaktif atık yönetimi güvenliğini kapsamaktadır. Ayrıca sivil uygulamalara kalıcı olarak aktarılmış ve onlara münhasır yönetilmiş askeri yönetim ya da savunma kaynaklı kullanılmış yakıt ve radyoaktif atıkların güvenliğini de kapsamaktadır.
29 Eylül 1997’de imzaya açılmıştır.
18 Haziran 2001’de yürürlüğe girmiştir.
Türkiye bu sözleşmeyi imzalamamıştır.
